Dil ve konuşma terapisi; iletişim sorunlarının ve konuşma bozukluklarının değerlendirilmesi ve tedavisidir. Bunların yanı sıra; yeme, içme ve yutkunma sorunlarıyla da ilgilenir. Bu terapi, genellikle dil ve konuşma terapisti olarak adlandırılan konuşma dili patologları tarafından gerçekleştirilir. Çocuklar kendi hızlarında büyür ve gelişir. Bazı çocuklar erken yürüyüp konuşsa da bazılarının birtakım becerileri öğrenmesi gecikebilir. Çocuğun gelişimi
Duyu bütünleme terapisi; genel olarak bebeğin veya çocuğun duyu organları yoluyla kendi vücudundan ve çevresinden gelen duyusal bilgileri (dokunmanın, hareketin, vücut duruşunun, koklamanın, tatmanın, hissetmenin, duymanın ve görmenin) hissetme, anlama ve organize etme becerisidir. Duyu bütünleme terapisi seanslarında bu becerilerin gelişmesi hedef alınır. Duyusal entegrasyon veya duyusal işleme; duyularımız aracılığıyla çevremizdeki dünya hakkında bilgi toplama
Doğal afetler hem çocuklar hem de yetişkinler üzerinde psikolojik etkiler bırakır. Hem çocukların hem yetişkinlerin psikolojik sağlamlıkları için özen gösterilmesi gereken şeyler vardır. Her çocuk aile bireylerinin normalden farklı davrandıklarını, fazla telefona, televizyona odaklandıklarını, üzüldüklerini, kızdıklarını gözlemlerler. Hatta ebeveynler arasındaki kısık sesli endişeli konuşmalara kulak misafiri olurlar. Bazen ise saldırılarının videolarına, görsellerine ulaşırlar. Yaşlarına ve
Duygu düzenleme bir beceridir, zamanla gelişir ve olgunlaşır. Henüz güçlü duyguları düzenlemede zorlanan bir çocuktan yoğun bir duygu deneyimlediği sırada bunu yönetebilmesini beklemek zordur. Duygu yönetimi pratik edilerek zaman içinde öğrenilmekle beraber duygu düzenleme becerilerine destek olan bir yetişkinin eşliğini de beraberinde gerektirir. Çocuğun davranışını hemen düzenlemesini beklemek, uzun uzun konuşmalar yapıp, ikna etmeye çalışmak
Kişi gerçek bir tehditle karşılaştığını algılamış, fiziksel zarara maruz kalmış veya buna tanık olmuş, bu esnada da aşırı derecede korku, çaresizlik ve dehşet hissetmişse, durum kişi için travmatik bir yaşantı olarak tanımlanabilmektedir. Travma, bir olaya verilen tepkidir, olayın kendisi değildir. Bu durum epey karmaşıktır çünkü bir olayı, travmanın nedeni olarak düşünmeye yatkın olsak da travma
Çocuklarla ölüm konusunda konuşmak ebeveynler için zorlayıcı bir konu olabilmektedir. Bazen çocuk ölüm ne diye çevresinden duyduğunda sorabilir veya hayatından bir kişi vefat ettiğinde bu ölümü açıklamak gerekebilir. Bu çerçevede en sık sorulan sorular; Ölümü anlatmalı mıyız? Ne zaman anlatmalıyız? Kim anlatmalı? Nasıl anlatmalı? Cenazeye/cenaze evine gitmeli mi? şeklindedir. Yas Sürecinde Çocukların Verdiği Tepkiler
Korku açık bir tehlike ya da tehdide karşı verilen normal ve evrensel bir tepkidir. Herhangi bir tehlike anında bize ne yapmamız gerektiğine dair ise kaygılarımız bize bir uyarı verir. Korku ve kaygının nedenlerine bakıldığında biyopsikososyal model olarak adlandırılan biyolojik (mizaç, hormonel dengesizler, gelişim süreci vb..) psikolojik (travma geçmişi, gebelikten gelen stres düzeyi vb.. ) ve
Çocukların gelişimsel sürecinde keşif davranışları yer almaktadır. Çünkü çocukların ana motivasyonu meraktır. Merak da keşfetmeyi beraberinde getirir. Neyin uygun olduğunu, neyin yapılmaması gerektiğini, sosyal ve aile düzenini anlamak için birçok davranışı çevresini keşfetmeye programlıdır. Çocuklara sınır koyduğumuzda, kaotik ve karmaşık olabilecek bir dünyada tahmin edilebilirliği ve güvenliği keşfetmelerine yardım etmiş oluruz. Çocukların sınırlara, rehberliğe ve
Çocuklarda gelişim dönemleriyle bağlantılı olarak farklı davranışlar ortaya çıkabilmektedir. Çocuklar kendilerini etkili ifade biçimi olarak olumlu/uyumlu davranışlar seçebilecekleri gibi bir keşif davranışı olarak olumsuz davranışlar da sergileyebilirler. Olumsuz davranışlar ise her çocukta farklı şekillerde ortaya çıkabilir. Kimi çocuk arkadaşlarına veya çevresindeki diğer bireylere şiddet uygular, bir şeyler fırlatır, fiziksel olarak zarar verir kimi çocuk fiziksel
Çocuklar ilk hareketi, ilk duyguyu anne babalarda görür; ilk tepkilerini anne babalarına gösterirler. Gülmeyi, yemek yemeyi, konuşmayı, kime nasıl davranacaklarını da anne babalardan öğrenirler. Bu durum anne babanın çocuğun gözündeki değerini arttırdığı gibi onların en önemli rol-modeli durumuna da getirir. Sözlük tanımı; duygu, düşünce veya bilgilerin akla gelebilecek her türlü yolla başkalarına aktarılması, bildirişim, haberleşme,